Eerder attendeerden wij u op ontwikkelingen rondom het slapend dienstverband en was er veel onduidelijk over de status van dit fenomeen. Het was wachten op de Hoge Raad die met verduidelijking moest komen.
Uitspraak Hoge Raad
Recentelijk is de Hoge Raad met een uitspraak gekomen en heeft hij zich inhoudelijk gebogen over het ‘slapend dienstverband’ en het beëindigen daarvan. Wat is een ‘slapend dienstverband’? En wat zijn de gevolgen van de uitspraak van de Hoge Raad?
Een ‘slapend dienstverband’ is de situatie waarin een langdurig arbeidsongeschikte werknemer in dienst wordt gehouden, maar voor wie de loondoorbetalingsverplichting van 104 weken verstreken is. De reden dat de werknemer toch in dienst wordt gehouden, is vaak gelegen in de betaling van de transitievergoeding. Immers, indien het dienstverband niet eindigt, is ook geen transitievergoeding verschuldigd. Zeker bij langdurige dienstverbanden kan het daarom voor de werkgever voordeliger zijn om de werknemer in dienst te houden.
Op 8 november 2019 besloot de Hoge Raad een einde te maken aan deze situatie. In een zaak waarin een werknemer door zijn werkgever in een dergelijk ‘slapend dienstverband’ werd gehouden, stelde de rechtbank Limburg zogenoemde prejudiciële vragen aan de Hoge Raad. Specifiek ging het om de vraag of, en zo ja onder welke omstandigheden, een werkgever gehouden is akkoord te gaan met het voorstel van de langdurig arbeidsongeschikte werknemer om diens dienstverband te beëindigen, onder betaling van een transitievergoeding.
De Hoge Raad haakt daarbij in op de Wet compensatieregeling transitievergoeding die inhoudt dat werkgever die een transitievergoeding betalen wegens langdurige arbeidsongeschiktheid, kunnen terugvragen. De Hoge Raad stelt dat het daarmee duidelijk is dat de wetgever af wil van ‘slapende dienstverbanden’. Dit betekent dat de werkgever als ‘goed werkgever’ gehouden is om, op verzoek van de werknemer, het ‘slapende dienstverband’ te beëindigen en daarbij ten minste de wettelijke transitievergoeding te betalen. Dit is slechts anders als er omstandigheden bestaan waarbij de werkgever een gerechtvaardigd belang heeft om het dienstverband in stand te houden, bijvoorbeeld als er nog reële re-integratiemogelijkheden zijn of bij een slechte financiële situatie.
Hoogte transitievergoeding
De Hoge Raad heeft tevens geoordeeld over de berekeningsmethodiek van de transitievergoeding voor de ‘slapende werknemer’, namelijk dat de hoogte niet meer hoeft te bedragen dan de hoogte van de transitievergoeding als het dienstverband zou zijn geëindigd op de dag na het verstrijken van de loondoorbetalingsverplichting ofwel na het einde van de 104-weken termijn.
Ook dit heeft te maken met de Wet compensatieregeling transitievergoeding, die werkgevers aldus in staat stelt het dienstverband na het verstrijken van de 104-weken termijn bij arbeidsongeschiktheid te beëindigen en aldus de transitievergoeding terug te vragen.
Wijze les en advies
Uit de uitspraak van de Hoge Raad kan worden geconcludeerd dat de werkgever gehouden is in te stemmen met een verzoek van de slapende werknemer om het dienstverband te beëindigen. De werkgever die dit weigert, kan dan worden gehouden de schade – gelijk aan de transitievergoeding- die de werknemer als gevolg daarvan lijdt te vergoeden (vgl ook een recente uitspraak Gerechtshof ’s-Hertogenbosch op 9 januari 2020). Van groot belang is dat de werkgever dan ook geen aanspraak kan maken op de Compensatieregeling en de betaling van deze schade voor eigen risico komt.
We raden u dan ook aan bij een verzoek van de werknemer actief te handelen en laat u zich daarbij goed informeren over de verplichtingen die u heeft alsmede de wijze waarop de transitievergoeding moet worden berekend. Wij staan daarbij graag voor u klaar.